व्याघ्री यथा हरेत् पुत्रान् दंष्ट्राभ्यां न च पीडयेत् ।
भीता पतनभेदाभ्यां तद्वद् वर्णान् प्रयोजयेत् ॥(पाणिनीयशिक्षा,२५)
ತಾಯಿಹುಲಿಯು ತನ್ನ ಮರಿಗಳನ್ನು ಬಾಯಿಯಿಂದ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹಲ್ಲುಗಳ
ನಡುವೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳದಂತೆ , ಆದರೆ ಇನಿತೂ ನೋವಾಗದಂತೆ ಹೇಗೆ
ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸಬೇಕು .
जिस प्रकार
कोई बाघिन अपने बछ्डे को दातों से कोई बाधा उत्पन्न न करते हुए उसके गिरने का डर
रखते हुए, अपने मुख से लेकर जाती है, उसी प्रकार वर्णों का उच्चारण करना उचित है
।
We must utter the letters as same as a tigress
who while carrying her cub by her mouth, stays conscious of nor hurting neither
making it fall down.