शास्त्रकोषः

यथा पिपीलिका मन्दमन्दं वृक्षाग्रगं फलम् ।

चिरेणाप्नोति कर्मोपदेशश्चापि तथा स्मृतः ॥(कुलार्णवतन्त्रम् 14.31)

ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿರುವ ಇರುವೆಯು ವಿಶೇಷಪ್ರಯತ್ನವಿಲ್ಲದೇ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಾ ಚಲಿಸುತ್ತಾ ಬಹಳ ಕಾಲದ ಬಳಿಕ ಮರದ ತುದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಲುಪಬಲ್ಲದು. ಹಾಗೆಯೇ ಕರ್ಮಾಚರಣೆಯು ಮಾನವನನ್ನು ಅತಿದೀರ್ಘಕಾಲದ ಬಳಿಕ ಸಂಸಾರವೃಕ್ಷದ ಸಾರವಾಗಿರುವ ಅಮೃತತ್ವವೆಂಬ ಫಲದ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಬಲ್ಲದು.

जैसे कोई चींटी मन्द गति से बिना विशेष प्रयत्न चलकर सहज ही वृक्ष की चोटी तक पहुंचकर फल प्राप्त करती है, वैसे हमारे कर्म धीरे से अमृतत्व तक हमे लेकर जाते हैं । यह हमारे संसाररूपी वृक्ष का सार है ।

An ant which is beneath the tree can reach the fruit present in the top branch slowly without any special efforts. In the same way our actions can take us to immortality which is the essence of life even after a long time.